A nosa xente

Bruno Bargo López

“Nunca, nunca hai que desistir”

Bruno Bargo López, porteiro, ten dezaséis anos, cursa cuarto de ESO e está no equipo de balonmán de Oleiros, o su equipo gañou a liga de A Coruña, a provincial. Van xogar o campeonato galego e quizás o nacional.

-¿Canto tempo levas xogando?

- Cinco anos e levo catro de porteiro. Con moitos balonazos na cara.

-¿Por qué empezaches?

- Quería un deporte máis entretido co fútbol que é o que monopoliza. O fútbol é máis pesado non hai tanto goles nin tanta emoción.

-¿Cómo foron os primeiros días?

- O primeiro día rompéronme as gafas dun balonazo.

-¿E desistiches?

-Nunca, nunca hai que desistir

-¿Cómo estamos de instalacións?

-Bastante ben, o Valle Inclán é un pabellón bastante cómodo pero en comparación con outras instalacións de Coruña non é tan bon. Aproveito para pedir un novo solo para o pabellón do Valle Inclán, é de goma e se caes queimas as rodillas.

- ¿Hai máis mozos que mozas?

- Hai máis mozos porque as nenas non se animan.

-¿Por qué?

-E moi duro porque é un deporte de contacto.

- ¿Debería haber equipos mixtos?

- Non, o polo tamaño dos homes, son mási anchos de espaldas e son máis brutos.

-¿Por qué son tan feos os uniformes?

- O noso é bonito , é azul e blanco.

-¿E caro o equipamento?

-Regáloo o equipo, nos temos que pagar dazaoitos euros ó més e con eso pagamos todo, a roupa, os desplazamentos e todo o demáis.

-¿Non tedes patrocinador?

Non , só algunhas axudiñas.

-Dinos un slogan para animar a xogar ó balonmán.

- E duro pero bonito

CGR Maio, 2008